Magnezyum, tohum ve sebzelerde klorofil olarak bulunan hayati bir elementtir. Vücut tarafından üretilmediği için dışarıdan gıda yoluyla alınması gerekmektedir. Günlük olarak alınması gereken magnezyum miktarı yaklaşık 350 mg'dır. Bu oran yaş ilerledikçe artabilir. Yaşın ilerlemesi, magnezyumun işlevselliğini azaltabilir ve bu durum magnezyum eksikliğine yol açabilir. Magnezyum eksikliği, çeşitli hastalıkların vücuda yerleşmesine neden olabilir. Bu gibi durumlarla karşılaşmamak için yaş ilerledikçe magnezyum alımını artırmak önemlidir. Alınan magnezyumun %60-70'i diş ve kemiklerde, %25'i kaslarda ve 0.02 gramı kan plazmasında bulunur. Kan plazmasındaki magnezyumun üçte biri proteinlere bağlıdır.

Magnezyum, günlük yaşamımızda sıkça tükettiğimiz birçok besinde bulunmaktadır. Bu besinler arasında fındık, tahıl ve deniz ürünleri yer alır. En çok magnezyum içeren besinler ise ay çekirdeği, kabak çekirdeği, kaju, badem, ıspanak ve ton balığıdır.

Magnezyum eksikliği halinde kemiklerde zayıflıklar görülür. Güçsüzleşen kemikler sağlamlığını yitirir ve ani darbelere karşı koyamaz. Vücutta morluklara sebep olabilir. Darbe yaşanmaması halinde bile vücutta morluklar görülebilir. Bu morluklar bazen yaralar şeklinde seyredebilir ve kolayca geçmez. Yara ve morlukların geçmesi için de vücudun magnezyuma ihtiyacı vardır. Magnezyum eksikliği ayrıca dişleri de zayıflatır. Zayıflayan diş etleri, diş eti hastalıklarına yol açar ve bu da diş kayıplarına neden olabilir. Daha ağır hastalıklar, örneğin depresyon, ishal, kusma ve nöbetler de yaşanabilir. Magnezyum sakinleştirici özelliğe sahiptir ve stresi önler, bu da depresyona girmeyi engeller. Magnezyumun günlük ihtiyaç duyulan miktarı kadar alınması, kalp krizlerini, diyabeti ve ülseri önlemektedir. Eksikliği halinde ise tüm bu hastalıklarla başa çıkmak zor olacaktır. Vücut her koşulda magnezyuma ihtiyaç duyar. Magnezyumun faydaları o kadar çoktur ki eksikliği halinde vücutta belirtileri hemen gözlenebilir.